Confrontatie

heb je mij in de smiezen
vanachter de veilige
bescherming

jij komt hier alleen maar
uit nieuwsgierigheid
als een toerist

zie je dan niet dat ik
boos ben op jullie
mensen

opgesloten in een veel
te kleine leefruimte
zit ik hier te kijk

als pleziertje voor de mens
die nota bene van mij
afstamt

hoe wrang kan het zijn
jullie verdienen geld
aan mijn vertoon

kijk naar mij en besef dat
jij nooit aan de andere
kant zal zitten

ik smeek je vanuit het
diepste van mijzelf
laat me vrij

laat me los in de jungle
samen met mijn
soortgenoten

zoals jullie in vrijheid
leven in je eigen
jungle

ik beloof je plechtig dat ik
dan niet meer boos
zal zijn

Tekst en foto:©Jacques Smeets (24-07-24)

Een bezoekje aan de Kasteeltuinen te Arcen is zeer de moeite waard. In de schitterende en boeiende tuinen is er ook kunst te bewonderen. Dit beeld ontdekte ik tussen het groen en het inspireerde mij tot het schrijven van een gedicht.

 

 

 

Praatje

het groen doorklieft ons zwijgen
een vleugje warmte streelt
onze lijven

als versteend zitten wij te staren
naar elkaar en proberen
te praten

de woorden zijn als scharen
in de sporen van
de varens

als het ware een afgezant
voor de mensen aan
de overkant

zij horen ons echter niet spreken
wij zijn van steen en voelen
ons bekeken

loop verder over jouw paadje
wij vervolgen rustig
ons praatje

Tekst en foto:©Jacques Smeets (21-07-24)
Sculptuur:©Sjer Jacobs (Belfeld)

‘Wil jij voor mij in de plaats treden om met iemand, die een vorm van autisme heeft, te praten over poëzie. De man, Joep, is met zijn begeleider Hans. Joep schrijft ook al kleine gedichtjes en wil eens met een echte dichter praten om te bekijken of hij zich op dit gebied verder kan ontwikkelen.’

Als je zo’n vraag gesteld krijgt, zeg je geen nee en dus is een afspraak snel gemaakt. In de bieb van de Domijnen te Sittard. Een rustige omgeving.

Joep droeg voor het eerst een drietal zelf geschreven gedichten voor aan iemand anders. Zoals deze twee:

Vriendschap is als liefde
Je kan ’t maken of breken
Mensen zijn mensen

maar iedereen heeft z’n gebreken

of

De beste therapeut heeft 4 poten
Een kwispelstaart , of een lieve snoet
Hij troost je bij verdriet, ziet je graag blij

Dat doet hij super goed.

De ontmoeting was er een om in te lijsten. Joep straalde en had een lach van oor tot oor. Als cadeau voor zoveel openheid, dankbaarheid en vriendschap kreeg hij van mij een dichtbundel, gesigneerd en met een persoonlijke noot. Hij was apetrots omdat hij een drempel was overgestapt. Een stap die hem verder zal brengen in zijn ontwikkeling.

Na afloop vatte ik deze bijzondere ontmoeting zo samen:

Joep

we zeggen hallo en reiken
elkaar een warme hand
als een welgemeend

welkom

op het raam achter ons
zoekt een weesgedicht
de aandacht het gaat

over liefde

wij spreken over de liefde
vrijheid en moed van
het willen en kunnen

schrijven

geen etiketten te zien
nergens ook niet op
het voorhoofd

van Joep

schrijf en dicht maar
over wat dan ook
belangrijk of niet

jij doet het

een foto van de ontmoeting
bezegelt de nieuwe stap in
de wereld van de poëzie

van Joep

Tekst:©Jacques Smeets (29-05-24)
Foto:©Hans van Baarschot

Gedragen door liefde

gestuurd door de geboorte
van mijn nieuwe leven
wist ik mij te bevrijden
uit de duisternis van
de diepte

daar waar ik vandaan kom
was het warm en stil
mijn hart in cadans
met het moederhart
van weleer

moedig stap ik voorwaarts
de uitdaging tegemoet
pak me bij de hand
op het ritme van
de golven

stormen zal ik trotseren
me niet laten ophouden
door tegenslagen
ik zal je stevig
vasthouden

het is niet meer dan een
liefdevol handgebaar
loop met me mee
over gebaande
paden

Tekst:©Jacques Smeets (25-05-24)
Schilderij: Ambro Dritty (Kerkrade)

Schilderij: ‘Voorgedrocht’. Andrea Mantegna (circa 1431) uit de Italiaanse Renaissance (Bron: Wikipedia)

Voorportaal

We zijn in het ziekenhuis te Maastricht om een gesprek te voeren met een hart-en vaatspecialist, Voor mijn broer Alfons.Hij kreeg recent een licht herseninfarct en na diverse onderzoeken werd ontdekt dat zijn halsslagaders grotendeels waren dichtgeslibt en dat moet operatief worden opgelost.
Datum, tijdstip en de specialist waren reeds vastgesteld. Niet voor niets wordt onze geneeskundige zorg in Nederland over de hele wereld de hemel in geprezen.

We moesten ons melden in het voorportaal. Aan een balie, je kent het wel.
Daar aangekomen was het even schrikken: help, een file wachtenden voor ons. Dit zal toch niet de poort naar de ‘hel’ zijn?
E waren echter twee balies, links was de ‘aanmeldbalie’, rechts de ‘afspraakbalie’. Peace of cake, Alfons had een afspraak, dus op naar de afspraakbalie. Daar stond niemand te wachten. Een voorteken? Na wat onrustig gezoek in de computer werd die gevonden, maar er stond niet bij met welke arts de afspraak was gemaakt.

‘Ehhh, meneer, u had zich eigenlijk aan de aanmeldbalie moeten melden. Geeft niet, ik kan u hier ook aanmelden. Neemt u maar plaats in wachtkamer 3. Daar wordt u afgehaald’.

Om de haverklap ging een van de vele deuren open en werd een naam geroepen. Geen reactie! Die patiënt was er (nog) niet. Wie weet, stond die nog in de file aan de balie?
Tot drie keer toe werd iemand afgeroepen die er niet was. Een paar anderen waren er wel.
Alfons werd nog niet geroepen. Blijkbaar was het zijn tijd nog niet.
Na 20 minuten kwam er iemand aangelopen en die liet weten dat er een vergissing was gemaakt.

‘U moet naar wachtkamer 5. Daar bent u snel aan de beurt.’

In wachtkamer 5 was het druk.
Ook hier werd enkele keren tevergeefs iemand afgeroepen.
En dat ‘snel geholpen’ voor Alfons bleek ruim een half uur te zijn.
Enfin, het gesprek met de vriendelijke en zeer kundige arts verliep voorspoedig
Dit was dus het voorportaal naar de hemel, hier liep alles op rolletjes.
De operatie over een dag of 5 werd uitvoerig en helder besproken.

Buiten gekomen zei Alfons: ‘wat ben ik blij dat ik hier ben geweest, nu weet ik wat er staat te gebeuren, tenminste als ik het overleef. Een klein propje kan zomaar weer ergens heen schieten en dan ben ik zo in de hemel. Maar dan hoef ik tenminste niet meer door het voorportaal.’


Engelengezang

ergens heel ver weg
hoor ik hemels gezang
het lijkt erop alsof engelen
mij vanuit de hemel toezingen
over geluk en liefde

ik spits mijn oren
en probeer te verstaan
wat mij wordt toegezongen
het is te ver weg en
nauwelijks te duiden

de wind voert de stemmen
over het land en de huizen
ik kruip achter mijn schaduw
het gezang verdwijnt niet
wat is er aan de hand

ik hoor woorden en flarden
ze gaan over de mensen
om mij heen maar ook
ik word aangesproken
in heldere engelen taal

heb elkander lief en
sla je vleugels uit
liefde is niet ver weg
leg je hand op jouw hart
ons gezang hoor je daar

wij sturen een boodschap
van verdraagzaamheid
open je ogen en je hart
maak je toegankelijk
voor ons hemels gezang

Tekst: © Jacques Smeets (25-04-24)
Beelden: © Loes Knoben (Posterholt)

Onderweg

op weg van daar naar hier
de bermen snellen voorbij
alsof ze er niet zijn maar
wel voor beschutting

zorgen

tegen de striemende regen
en hagel die mijn vehikel
geselen terwijl de wind
mij moeiteloos

voortstuwt

ik voel me veilig en vrij in
mijn heilige koe op weg
naar huis want daar
wacht mijn lief op me

in verlangen

zoals altijd als ik alleen
onderweg ben van hier naar
daar zonder aarzeling of
hapering of een

noodstop

de liefde begeleidt mij op
mijn route naar het nest
waar ik zo vertrouwd
ben zoals ook de

merel in mijn tuin

hij verzamelt de wormpjes
voor zijn kroost die geduldig
wacht op de liefde van
hem en zijn lief

zoals altijd

©Jacques Smeets (15-04-24)

Verdreven geest

zelfs na je dood
word jij verschopt
uitgekotst door een
verziekt regime

waar jij ook ging
of was overal werd
jij opgesloten en
afgesloten van leven

jouw moeder mag
je niet zien of zelfs
begraven nu jij
dood bent

zij zou je zo graag
in je armen nemen
voor altijd koesteren
zoals jij was

maar zij zal wachten
totdat jij herboren
en met nieuw elan
terugkeert

rust nu maar even
uit van alle leed dat
jou definitief maakte
tot een verdreven geest

Tekst©Jacques Smeets (21-02-24)
Schilderij:©Alfons Smeets (Schin op Geul)

Vrouw

vrouwendag, internationaal
nog wel en zelfs
wereldwijd

jij wordt alom geprezen
omdat jij een vrouw
bent

maar jij hoort bij mij zoals
de schaduw van mij
in de zon

onze liefde is rotsvast
omdat jij met mij
leeft

lang geleden maakten wij
samen de belofte voor
elkaar

gaven onvoorwaardelijk
en levenslang het
jawoord

laten we elkaar vasthouden
eindeloos strelen en
liefhebben

opdat wij straks aan het einde
van onze tijd kunnen
loslaten

jij blijft voor altijd mijn
liefste, allerliefste
vrouw

Tekst©Jacques Smeets (08-03-24)
Foto:©Peter-Paul Lucker (Arnhem)

Droomland

mijn lichaam voelt zwaar
met een loom gevoel
kijk ik rond in een
dromerige wereld

alles wat mij bezwaart
wordt verlicht als
ik een stap zet in
dit landschap

waar bomen waken
over de mensen en
mensen waken over
de mist

kleuren betoveren mij
hemel en aarde raken
elkaar in een wereld
vol liefde

meer heb ik niet nodig om
mezelf te ervaren in
een wereld van rust
en vrede

kom, ga met mij mee
op onze zoektocht naar
de verborgen einder
zo dichtbij

sluit je ogen en doe een wens
luister naar de golven
van het land en leven
in droomland

Tekst: ©Jacques Smeets

Schilderij: ©Helga van der Poel (Wijlre)
20/25