Levenswerk
Levenswerk
het palet is leeg
de penselen aan de kant
het leven is geschilderd
magnus opus
van twee geliefden
voor eeuwig verbonden
groots is hun werk
dat zij nalaten aan
hun doorleefde wereld
zij zijn verworden
tot hun eigen kunstwerk
uit zichzelf geboren
niemand die een
kwaad woord spreekt
over deze kunstuiting
de inspiratiebron is
bijna opgedroogd
wat rest is applaus
zij staan hier in liefde
verbonden in hun
eigen levenswerk
Tekst: ©Jacques Smeets (23-01-24)
Foto: © Sandra Duval Peintures (Casablanca)
Kunstenaar Sandra Duval uit Casablanca maakte deze foto. Uiteraard vroeg ik haar toestemming om deze te gebruiken bij het gedicht, dat ik haar had toegezonden. Ik kreeg toestemming en in een korte toelichting schreef zij het volgende in de Franse taal:
Ik moedig je ten zeerste aan om door te gaan met schrijven, je passie.’
Tranendal
Ton van Reen, verhalenverteller.
Documentaire in DOK6 te Panningen op 26 oktober 2023 over het leven van de Limburgse schrijver/verhalenverteller. Mijn echtgenote en ik waren erbij.
De gapende wonden uit zijn jeugdtijd zitten blijkbaar heel erg diep bij Ton van Reen en lijken niet meer te herstellen. Het schrijven en vertellen houdt hem al tientallen jaren overeind.Af en toe werd het ons te machtig bij het zien en horen over zoveel leed en verdriet. Dan is het niet meer voor te stellen hoe het Ton moet zijn vergaan en hoe hij daar anno 2023 nog mee worstelt.
Gelukkig hoeft hij zich niet in te houden en dat doet hij dan ook niet. Niet in de film en ook niet tijdens de nabespreking. Ook op emotioneel vlak.
Het was in elk geval een heel rauw document, waarbij geen blad voor de mond werd genomen.
Gewoon op z’n Tons, recht voor de raap, oprecht. Dat spreekt ons persoonlijk zeer aan bij deze erudiete persoonlijkheid en een torenhoge stapel door hem persoonlijk geschreven indrukwekkende boeken die, bij leven en welzijn, het ongelooflijke aantal van 100 best nog zou kunnen halen.
Deze bijzondere avond in DOK6 te Panningen zullen mij en mijn lief nog lang heugen.
tranendal
de lichten worden gedoofd
beelden trekken een voor een
voorbij aan de nieuwsgierige
blikken van het publiek
de muziek vertolkt de dramatiek
van de rauwe werkelijkheid
het gesproken woord wordt
verbroken door een telefoontje
ik zie het getekende leven van
de hoofdrolspeler voorbijtrekken
hij kon zich niet bevrijden van
het hem aangedane leed
hij maakte zich daarentegen
onsterfelijk met zijn verhalen
verzameld in een torenhoge
stapel boeken
als er gewag wordt gemaakt
over het verlies van zijn kind
valt er een traan uit een
van mijn ooghoeken
zij vindt haar weg naar
die van de gebroken man
in de stoel en leven
samen verder in het
tranendal
©Jacques Smeets (27-10-23)
Verval
Verval
zo zal het ons vergaan
het verval is nooit ver weg
als wij het leven leven
wij bouwen ons leven op
creëren onze woonplekken
vormen onze eigen wereld
wij leven er op los zolang
het gaat natuurlijk
met vallen en opstaan
wij onderhouden ons zelf
zoals wij dat ook doen
met haven en goed
maar er komt een tijd
dat het allemaal niet
meer zo gaat als wij willen
dan zie je alles afbrokkelen
terugkeren naar de oorsprong
het is de tijd van verval
Tekst:©Jacques Smeets (23-10-23)
Foto:©Fons Verhoeven (Stein)
Een, twee, drie (Take this Waltz)
Een, twee, drie…
(Take this waltz)
de vogel op de draad
zingt z’n eigen lied
de worm aan de haak
probeert vrij te komen
Schaduwspel
Schaduwspel
niet de schaduw speelt
hier een hoofdrol
het is het licht dat zorgt
voor de serene sfeer
in dit tafereel