Een blauwe diender?

De keuze van de blauwe kleur voor de politie is een uitdrukking van de wens relaties aan te knopen in een sfeer van wederzijds vertrouwen, met het oog op een goede ordehandhaving en een optimale veiligheid voor iedereen.

Natuurlijk wil de politie graag relaties aanknopen in een sfeer van wederzijds vertrouwen. Dat gaat op voor vele terreinen waarop de politie zich beweegt en zichtbaar toont. Bij de handhaving en m.n. bij de opsporing van criminaliteit en dus ook bij de aanhouding van criminelen zal er niet zo snel sprake zijn van wederzijds vertrouwen.

Ik was politieman van 1969 tot 2012, te beginnen bij de GP Maastricht en vanaf 1994 bij de Regiopolitie Limburg-Zuid. Er veranderde gedurende die jaren enorm veel binnen de publieke domeinen, de organisatie, het werk, de media en de samenleving. De impact die het beroep had en heeft op de individuele politieambtenaar, maar ook op burgers en de samenleving, is eveneens veranderd. Een van de belangrijkste oorzaken is de acceleratie op het gebied van automatisering en de komst van Internet en dientengevolge de Sociale Media.

Hoe je als politiemens een periode van, tegenwoordig soms meer dan 45 jaar, goed kan doorstaan, is niet zomaar te benoemen of te beschrijven. Veel hangt af van hoe jij je als mens én als politieambtenaar ontwikkelt. Er gebeurt zo enorm veel met je als mens, dat dit niet samen te vatten is in een pakketje. Pas aan het einde van je carrière kan er een balans worden opgemaakt, als je zover komt tenminste. Tussentijds is ook mogelijk, want steeds meer mensen haken vroegtijdig af, raken burn-out of krijgen te maken met PTSS. De jarenlange confrontatie met geweld, de talloze doden op je pad en de veranderende ontwikkelingen hakken erin. Dat kan en mag niet worden ontkend of onderschat.

Een aantal jaren voor het einde van mijn loopbaan schreef ik een kroniek van mijn politieleven in het boek ‘De Blauwe Diender’ (2009). Een pure autobiografie Daarin komen alle aspecten aan bod, uiteraard geschreven in een andere tijd. Direct na mijn pensioen in 2012 schreef ik een herziene versie en deze is nog steeds actueel.  
Het wordt nog gekocht in de papieren versie, maar ook als e-book of luisterboek gedownload en is zelfs als luisterboek te downloaden.

Voor meer informatie verwijs ik graag naar de eerdere website van De Blauwe Diender of naar de huidige  Dichterbij Het Leven

Het boek kan ook bij mij persoonlijk worden besteld via jacques@dichterbijhetleven.nl

In de kunsttempel ‘Schipperskerk’ bloei je helemaal open als je er mag voordragen tijdens de première van het nieuwste Literaire Café in de gemeente Sittard-Geleen-Born.  Met dank aan Marieke Russel en Pierre Coumans die een aantal literaire en muzikale vrienden, onder aanvoering van schrijver/dichter/verhalenverteller Ton Van Reen uit Maasbree, onderdak bood om daar de komende tijd de poëzie in al haar vormen tot leven te laten komen.
Met veel dank aan ©Eric van Muijen voor de foto.

Het concept voor dit Café is dat er telkens 4 andere dichters voordragen uit eigen en/of andermans literaire werk met muzikale omlijsting door een of meerdere muzikanten. Na verloop van tijd zal worden bezien of dichters of muzikanten op herhaling kunnen. Het concept zal de komende tijd verder worden uitgewerkt. Berichten hierover zullen worden gecommuniceerd.