‘Wil jij voor mij in de plaats treden om met iemand, die een vorm van autisme heeft, te praten over poëzie. De man, Joep, is met zijn begeleider Hans. Joep schrijft ook al kleine gedichtjes en wil eens met een echte dichter praten om te bekijken of hij zich op dit gebied verder kan ontwikkelen.’
Als je zo’n vraag gesteld krijgt, zeg je geen nee en dus is een afspraak snel gemaakt. In de bieb van de Domijnen te Sittard. Een rustige omgeving.
Joep droeg voor het eerst een drietal zelf geschreven gedichten voor aan iemand anders. Zoals deze twee:
Vriendschap is als liefde
Je kan ’t maken of breken
Mensen zijn mensen
maar iedereen heeft z’n gebreken
of
De beste therapeut heeft 4 poten
Een kwispelstaart , of een lieve snoet
Hij troost je bij verdriet, ziet je graag blij
Dat doet hij super goed.
De ontmoeting was er een om in te lijsten. Joep straalde en had een lach van oor tot oor. Als cadeau voor zoveel openheid, dankbaarheid en vriendschap kreeg hij van mij een dichtbundel, gesigneerd en met een persoonlijke noot. Hij was apetrots omdat hij een drempel was overgestapt. Een stap die hem verder zal brengen in zijn ontwikkeling.
Na afloop vatte ik deze bijzondere ontmoeting zo samen:
Joep
we zeggen hallo en reiken
elkaar een warme hand
als een welgemeend
welkom
op het raam achter ons
zoekt een weesgedicht
de aandacht het gaat
over liefde
wij spreken over de liefde
vrijheid en moed van
het willen en kunnen
schrijven
geen etiketten te zien
nergens ook niet op
het voorhoofd
van Joep
schrijf en dicht maar
over wat dan ook
belangrijk of niet
jij doet het
een foto van de ontmoeting
bezegelt de nieuwe stap in
de wereld van de poëzie
van Joep
Tekst:©Jacques Smeets (29-05-24)
Foto:©Hans van Baarschot