Leven voor de kunst – Dichterbij Het Leven

Recent werd ik uitgenodigd voor de première van de documentaire ‘Leven voor de Kunst’ van Maurice Nijsten, over het leven en werken van beeldend kunstenaar Slavko Dujic uit Landgraaf.

Ik leerde deze man een aantal jaar geleden kennen tijdens de kunstmanifestatie Overmunthe in de Terpkerk te Urmond. Hij maakte toen al een hele diep indruk op mij met zijn bijzondere kunstwerken. Die vertelden het verhaal over en verwerking van de Balkanoorlog. Slavko was deze in 1992 ontvlucht en kwam uiteindelijk in Nederland (Landgraaf) terecht.

In zijn atelier gaf hij de oorlog en zijn trauma’s een gezicht.

Voor meer info over de docu kijk op: https://l1.nl/limburg-doc-slavko-dujic-leven-voor-de…/

Hier zijn nog een paar sculpturen van Slavko, die de verschrikkingen van oorlog en b.v. ook van MeToo en onderdrukking van de vrouw uitbeelden. Zij hebben betrekking op het onderstaand gedicht dat ik erover schreef:

Leven voor de kunst

doodse stilte in de zaal
mijn hart maakt een sprongetje
de docu over de kunstenaar
begint en er klinkt muziek

lieflijke klanken zijn het
maar dat is slechts schijn
achter de klanken van muziek
en koor schuilt diepe emotie

de kunstenaar vertelt over hoe
hij innerlijk verscheurd werd
door die onmenselijke oorlog
de oorlog die zovéél verscheurde

terwijl bommen om hem heen
vallen vlucht hij met familie
en hun hebben en houden
naar hopelijk veiliger oordenzijn hoofd en lijf vol met
doodsangst,vlucht hij in paniek
naar een ander, onbekend land
ver weg van huis en haardhij vertelt over zijn leven
voor de kunst en hoe hij de
verschrikkingen uit zijn lijf
en leden probeert te verjagennare dromen die verder reiken
dan een mens kan denken
de verf druipt over het doek
als rivieren van bloedop zoek naar warmte en
genegenheid versus de kilte
van de afwijzing door de ander
hij zoekt in de natuur verderhij hakt, zaagt, slijpt in de
boomstam waar Adam en Eva
tevoorschijn komen alsof
ze er altijd in hebben gezetende vluchteling verschijnt
uit het niets in een houten jas
daaronder de rugzak met
wat rest van zijn leven

de kunstenaar werkt de oorlog
uit zijn diep getroffen geest
verjaagt het monster dat
de menselijkheid verslond

oorlog krijgt een gezicht
het monster trekt zich terug
uit zijn geest, toch zal
oorlog er altijd zijn

hij leeft verder met zijn lief
vreedzaam, hand in hand
zijn leven met haar deelt hij
liefdevol met dat van de kunst

de muziek verstomt
het koor valt stil
het doek valt maar kunst
blijft leven, voor altijd

Geef een reactie Reactie annuleren